ZİNCİR (ŞİİR)

ZİNCİR

Bizim bağımız görünmez bir zincirdir kopmaz

Sevgi saygıya dayanır esarete almaz

Gerilerek sürtüşüp kıvılcım dahi çıkartsa

Hak yerini bulduğunda yaksa da yangın çıkartmaz

 

Çıksa da karşına açıklamayacakların olsa da  sana nar

Çıkmaza sokan zincir değil seni saran yangındır adı cehim

Bu zincir ateşten de olsa olmaz sana ne nar ne de cehim

İrtibatı doğru kurmazsan engel olan zincir değil nar ve cehim

 

Narın cehiminde karışır kül ve duman

Göremez olur kendinden başkasını olursun buyurgan

Kontrolün de kalmadıysa ancak verirsin zarar ve ziyan

Duvarlar örersin esiri kalırsında eseri kalır toz ve duman

 

Bizde zincir ördüğümüz duvara değil bize bağlıdır

Bir ucu bizim elimizde olsada diğeri sizin elinizdedir

Bu zincirin ateşi kül ve duman üretmez

Üretse de size değen bize de değmektedir

 

Örersen etrafına zan duvarlarını

İftirayla da makaslayıp koparırsan zincirini

Odunu sen olduğun bir fırında

Kendi elinle yakarsın ateşini